Reizen naar Maleisië: op zoek naar familiegeschiedenis (deel 5)
In mei 2018 maak ik een bijzondere reis naar Indonesië en Maleisië, op zoek naar een stukje geschiedenis van mijn familie. Ik neem u mee op deze voor mij bijzondere reis.
Deel 5 (het Maleisië deel).
Dinsdag 15 mei - van Singapore naar Tioman Island
Momenteel wacht ik op de ferry naar Tioman en ervaar een happy moment wat me tot tranen aanzet. De hulp die ik de afgelopen dagen, en helemaal vandaag, heb ervaren grijpt me ontzettend aan. Het lijkt erop dat iedereen, zonder dat ik daar om vraag, zonder te weten wat mijn doel is, mij wil helpen.
De chauffeur die mij ophaalt is weer keurig op tijd. Hij loodst mij soepel door de douane door twee controles. Het schijnt hier normaal gesproken een heksenketel te zijn maar vandaag valt de drukte om het land uit te reizen reuze mee. De files breiden zich uit en honderden motorfietsen wachten en een stroom aan mensen lopend langs de snelweg zijn op weg zijn naar Singapore, meestal om te gaan werken. En dat iedere dag opnieuw.
Ik heb een gezellige chauffeur die lekker babbelt en af en toe een vraag stelt. Zo rijden we binnen twee uur naar Mersing. Hij laat me zien waar ik moet zijn, ticket regelen, inchecken en belasting betalen. Ik neem afscheid van mijn chauffeur en neem een bak koffie omdat ik tot 10.00 uur moet wachten tot de dame van de ticket Office er is. Even voor 10 zie ik mijn chauffeur weer staan en hij geeft aan dat de ticket Office al open is, hij begeleidt mij naar de dame. Hier wordt mijn boot ticket omgeboekt van 12 naar 11 uur. Dat scheelt alweer een uur wachten. Aangezien ik boven de 50 ben betaal ik maar de helft van de belasting. Vervolgens brengt de chauffeur mij naar de wachtruimte voor de ferry. De dame van de ticket Office overhandigt me het ticket en de boardingpas. Nu even wachten. Even later komt deze dame terug en stelt me voor aan een ander dame. Zij blijkt de vrouw te zijn van de eigenaar van het duikresort waar ik straks naar toe moet. Het lijkt wel of ik van hand tot hand ga. Super gevoel. Alsof ik niet alleen ben.
De overtocht verloopt soepel. De zee is vrij rustig. Helaas zitten we allen in het benedendek opeen gepakt en voor mij heeft de stoel veel te weinig ruimte. Gelukkig zit ik aan het gangpad en kan ik mijn benen kwijt. Wat niet goed duidelijk is, is waar ik er precies uit moet. De boot meert vier keer aan. Ik stap bij de derde uit en helaas verkeerd. Hier staat niemand, behalve een enthousiaste taxichauffeur mij op te wachten. Ik bel met het resort en leg het uit. Gelukkig is er nog iemand verkeerd uitgestapt. We krijgen de opdracht om de taxi naar de marina te nemen waar we worden opgehaald.
Het laatste stuk is een smal pad waar je alleen met een brommer kunt komen. Een brommer met zijspan. Koffer erin en ik achterop. Met een redelijke snelheid rijden we naar B&J resort. Daar word ik vriendelijk ontvangen, ingeschreven en naar mijn kamer gebracht. Nadat ik me heb ingericht kleed ik me om om te gaan zwemmen. Het water is schoon en warm, ongeveer lichaamstemperatuur. Na het zwemmen ga ik rustig in de zon zitten en mijn boek lezen. In de loop van de middag ontmoet ik Darren, de eigenaar. Eerst is er wat verwarring omdat hij mij zaterdag pas verwachtte. Maar deze Aussie schakelt snel om en al snel zijn we in gesprek over het bezoek aan het wrak. Uiteindelijk wordt besloten om vrijdag een bezoek aan het schip te maken. Zij gaan naar 50 meter tot aan het schip en ik naar 20 meter waar ik de as kan loslaten. Komt het toch goed.
Daarnaast ga ik morgen mee voor funduiken. Met een groep de zee op, stukje varen en dan twee funduiken maken. Ben benieuwd.
Tussendoor komt steeds het gevoel dat Pa 5 jaar geleden is overleden en ik nu zo dicht bij zijn vader ben.
Even douchen en een hapje eten.
Woensdag 16 mei - Tioman Eiland
Gistermiddag heb ik uitgebreid gesproken met Darren en Martin over mijn duik.
Vandaag redelijk vroeg op om mee te gaan voor 2 duiken. De ochtend begint wat stroef, wie gaan er mee en hoe zal het gaan. Ik maak kennis met mijn divebuddy Emmy, een blonde jongedame uit Australië, die zich vriendelijk voorstelt. Nu nog even mijn spullen bij elkaar zoeken waaronder een vest en wetsuit. Dit gaat samen met mijn eigen spullen in de tas. Heerlijk, alles wordt aan boord gebracht, het enige wat wij moeten doen is een wandeling van drie minuten naar de boot.
Het is heerlijk weer en het zonnetje schijnt lekker. Ja, ik heb me goed ingesmeerd tegen de zon. We zijn met een groep van ongeveer 10 mannen en vrouwen, ervaren en minder ervaren duikers. Aan boord is het direct je gear in orde maken, vest aan, de fles en je automaat monteren. Dan even tijd om op het dek te genieten van het uitzicht. De natuur is fantastisch, kom er alleen achter dat ik mijn camera thuis gelaten heb. Stom stom. Ik probeer wat foto’s met mijn duik camera te maken. Straks kijken hoe ik die zichtbaar kan maken.
Wanneer we op de eerste duikplek komen is het direct de spullen omhangen en te water gaan. We duiken in een groepje van 5. Ik merk dat het alweer even geleden is en ben wat onzeker, andere omgeving/andere omstandigheden en probeer mijn hartslag en ademhaling onder controle te krijgen. Ik lig wat onrustig in het water, mijn bril loop iets te vaak vol en ik moet regelmatig klaren. Maar dat valt in het niet bij wat ik onderwater zie, dat is fenomenaal . Het zicht is meer dan 20 meter. We duiken naar ongeveer 15-20 meter en het water is vol met tropische vissen in allerlei kleuren en afmetingen, het is een enorm groot aquarium. Na ongeveer 45 minuten ben ik rond de 50 bar en moet ik naar boven. Samen met de fotograaf ga ik terug naar het wateroppervlak. Ik ben de eerste en zwem rustig naar de boot. Het water is heerlijk warm.
Ik klim aan boord en krijg het advies om direct mijn fles te wisselen. Hierna ga ik lekker op het zonnedak zitten om te zien hoe de andere uit het water komen. Wanneer iedereen aan boord is en zijn spullen heeft omgezet krijgen we iets te eten. Er moet wat tijd zitten tussen de 2 duiken. Onderwijl varen we naar de volgende duikspot. Hier gaan we voor de tweede keer te water. Hier zwemmen rond een rots die in het water ligt. De tweede duik gaat iets rustiger en ik lig iets stabieler in het water. We blijven bijna 56 minuten onderwater. Wanneer iedereen weer aan boord is varen we terug. De zon heeft plaats gemaakt voor regen. Er komt een enorme hoos aan water naar beneden. Je ziet de kust al af en toe niet meer. Wanneer we terug op locatie zijn is de regen gestopt en de zon probeert er weer doorheen te komen. Wanneer alle spullen terug zijn mogen we die zelf spoelen, wassen en te drogen hangen.
Even douchen en dan een lunch. Ik zit aan tafel met een Engels stel en heb een gezellig gesprek. Na de lunch maar even liggen denk ik, maar ik slaap de rest van de middag tot 18.00 uur. Ik loop naar de bar en ontmoet de andere de eigenaar van het B&J resort. "Oh, you're the Dutch guy who wants to dive to the wreck". We raken in gesprek, ik merk ook hier het enthousiasme om te gaan duiken naar het schip.
Emmy komt naar me toe, zij gaat vrijdag mee met mij en stelt voor om morgen nog een proefduik te maken hier voor de kust. Ze wil graag dat ik iets rustiger wordt zodat het vrijdag allemaal goed verloopt. Super. Ik dank Emmy uit de grond van mijn hart dat ze dat wil doen. Ook bespreken we nog hoe we een bloemenkrans kunnen maken. Er zijn ideeën dus dat komt goed. Met een paar Ierse en Australische gasten gaan we lekker uit eten en aansluitend drinken we nog wat in de bar.
Weer een geweldige dag gehad.
Donderdag 17 mei - Tioman
Vandaag ga ik samen met Emmy een proefdruk maken vanaf de kust van Tioman. Haar doel is om mij iets stabieler in en onder water te krijgen. We maken wat afspraken met doelen voor de ochtend. Dan gaat er een bijzonder bericht de ronde, de duikgroep van hedenochtend ligt in het water met een walvishaai, iedereen hier baalt dat ze niet aan boord zijn. Later zien we de beelden terug en dat was een hele bijzondere ontmoeting met een walvis van 10 meter lang. Gelukkig is hij geïnteresseerd in plankton maar wil graag spelen met de duikers. Fantastisch wanneer je zoiets meemaakt.
Vervolgens gaan we onze spullen in orde maken, omhangen en lopen de zee in. In zee nog even de vinnen en de bril op en we zwemmen rustig naar de boei. Daar gaan we naar beneden voor vooral wat zaken uit te proberen, hoeveelheid lood en op welke plek, tevens leer ik een soort schoolslag met vinnen. Emmy was zeer tevreden. Ik kreeg het zelfs voor elkaar om redelijk stabiel door twee bogen heen te zwemmen. Na een klein uurtje zwemmen gaan we rustig naar de kust en naar het oppervlak. Een geslaagde derde duik in de Indonesische zee. Nu de spullen weer afdoen en schoonspoelen en opruimen. Nu wil ik zelf een stukje zwemmen en mijn gedachte ordenen.
Even omkleden en dan mijn logboek bijwerken en even nader kennis maken met Emmy. Inmiddels heeft de vrouw van de eigenaar een soort krans gemaakt met bladeren van een palm. Het ziet eruit als een groene krans waarin we later de bloemen in kunnen steken. Maar dat doen we pas later zodat de bloemen nog even goed blijven voor morgen.
Na mijn lunch ga ik even rustig wat lezen terwijl ik op het terras op zee uitkijk. Na 30 minuten trek ik mijn zwembroek weer aan, pak mijn vinnen, bril en snorkel en ga de zee weer in. Eerst even borstcrawl naar de boei en terug. Dan de bril, snorkel en vinnen aan om te gaan snorkelen. Ik denk dat ik ruim 2 uur in het water heb gelegen. Het is heerlijk. Na het zwemmen zit ik nog een tijdje te lezen en een kleurtje op te doen.
Verder in de middag ontstaat er een gezellige groep op het terras en we spelen Yanga (een stapel blokken waar je om de beurt een blokje uitschuift en bovenop legt). Ik stop ermee omdat ik merk dat mijn bloeddruk omhoog gaat. Maar het is leuk om te zien hoe de jonge mensen met elkaar praten, een spelletje spelen en een drankje drinken. In de middag heeft Emmy de krans afgemaakt en er bloemen in gestoken, zeer indrukwekkend en mooi. In de middag tref ik Darren diverse keren, er wordt koortsachtig gewerkt om alles voor te bereiden om morgen het wrak op 50 meter diepte te gaan bezoeken.
En 50 meter is geen sinecure. Gps en sonar apparatuur wordt geregeld. Er gaan 4 personen naar beneden. Eén persoon blijft aan boord en ik ga samen met Emmy mijn ritueel uitvoeren. Ik zit nu even alleen, eet een pizza (smaakt heerlijk) en schrijf dit verhaal. Ik zit aan het strand, het is een heldere avond en de sterren fonkelen volop. Prachtige avond. Nu is alles klaar waar ik me druk over kan maken. Alleen de as uit de tas en wat oneerbiedig in een plastic zakje doen. Geen lucht erin zodat het niet weg kan.
Morgen het laatste ritueel van mijn reis.
Lees ook de andere delen (het Indonesische deel) van mijn reis:
Hartelijke groet,
Jan Kesteloo